vloek of zegen

Wat een gedoe het wonder hebben.. je begint vol goeie moed en houd je aan het dieet, vervolgens komt je innerlijke stem om de hoek kijken. Waarom doe ik dit allemaal? Ik heb zin in lekkere dingen, ik voel de dood niet.. ik voel de drang niet dat ik dodelijk ziek ben. Ben ik dat wel dan? de laatste 2 maanden heb ik me niet aan mijn dieet gehouden, hop meteen 10kg erbij! Dat gaat er ook wel weer vanaf natuurlijk, maar dat je zo snel kan bijkomen van gewoon even geen vegan zijn is wel extreem. Verslaafd aan fruit blijf ik toch. Ondertussen ben ik alweer 8 maanden verder. De tumor is gestopt met groeien, of hij gaat heel langzaam dat is moeilijk te zeggen. Mijn linker tiet is best groot ( 17 x17 x 9cm) , lastig met rennen of erop liggen wat niet gaat. Als de zon erop schijnt doet het pijn, door de huid denk ik die veel te verduren heeft. Mijn huid is ook enorm veranderd, daar waar het wonder zit is de huid zoals een olifant, dik en stug. Je kunt er niet in knijpen in ieder geval.. Het

Eindelijk weer eens blog :) Ik had een tijdje geen zin om te schrijven. Veel emoties zijn losgekomen en een moeilijke periode was aangebroken. Ik zat er een beetje doorheen, had verder niks met het wonder te maken maar het verwerken van meerderen dingen. Hier heb ik bewust voor gekozen 2 jaar geleden en het gaat nu eenmaal op zijn eigen tempo. Het weer speelde ook niet echt mee, we hadden van eind augustus al herft/winter. Dat hakt er natuurlijk ook in, dat is voor geen 1 mens goed, je merkte het overal waar je ging dat mensen het weer gewoonweg niet meer aankonden. Als je dan dieren hebt waardoor je altijd buiten bent, hondjes en de paarden verzorgen, wordt je iedere dag weer eraan herinnerd dat het gewoon ff allemaal kut is. Je kunt niet opladen, de energie was echt helemaal op. Ik was ook veel afgevallen en had het onmenselijk koud vaak. Toch voelde ik me niet depri, het waren gewoon emoties die eruit moesten. Maar iedere dag het zelfde regime en dan door kou.. ik had het gewo

1 maart vorige week was ik mijn beurs verloren. Ik had pas in de gaten dat hij weg was toen ik hem nodig had een dag later. Nadat ik in mijn hoofd was nagegaan waar ik was geweest kon het alleen maar de coffeeshop zijn. Ze zijn meestal vroeg open en ze kennen me goed dus ben langs gegaan om te kijken of iemand hem toevallig gevonden had. Helaas, niemand had iets afgegeven. Ben toen maar de prullenbakken langs gegaan maar ook daar trof ik niks aan. Vreemd dacht ik nog, waarom zouden klanten van de shop mijn beurs meenemen. Daar heeft niemand wat aan. De medewerkers van de shop vonden het ook raar, vroegen nog weet je het zeker dat je hem hier bent kwijt geraakt. Jup, 100%, ik was nergens anders geweest en hier had ik hem voor het laatst gehad. Toch was ik niet gestrest. Het gevoel dat alles goed kwam en de beurs vanzelf weer naar mij toe kwam was ineens sterk aanwezig. Een vriend en vriendin hadden het zelfde gevoel, dat alles goed zou komen met de beurs. De beurs ben ik op donderdag

Sinds mijn ongeluk in 2011 ben ik niet meer in achtbanen geweest. Ik ben ik er gek op, samen met mam ben ik vaker naar de efteling gweest en rende we samen van de ene naar de andere attractie. De klap was zo groot dat mijn nek blijvend gevoelig is, de kracht in mijn handen om eentonig werk te doen is compleet weg. Ik heb op het dak gewerkt, steigers gebouwd, balken gesleept en gaten geboord. Als ik nu 2 appels schil krijg ik al kramp. De arten konden niks vinden, ik vind zelf dat ik een whiplash heb. Na jaren depressief te zijn geweest hierover kan ik al geruime tijd zeggen dat het me niks meer doet. Vind het niet meer jammer nooit meer wilde parken mee te kunnen pakken of een paar aardappelen te schillen. Ik ga het paardrijden missen, ik hoop dat ik Marvin licht kan trainen, rijden met een strakke teugel is onmogelijk. De kramp schiet binnen 2 min erin en gaat niet meer weg. Ook hier kan ik me in vinden. Wat erna kwam was moeilijker, ik had een derde hernia ontwikkeld op borst hoog

het eten gaat soms moeizaam.. ik heb sinds 2 jaar een kleine maag doordat ik kleine porties over de dag eet. Dit is lastig nu ik juist meer moet eten. Misselijk en vol gevoel weerhouden me soms van het eten. Ik weeg op dit moment 76kg. Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik 4 jaar terug  nog 115 kg woog! sinds een dik jaar eet ik niks meer wat voorverpakt is. Natuurlijk af en toe een zakje chips of ga uiteten, pizza bestellen hmmmm. Maar over het algemeen lag er niks meer in de kast wat echt slecht voor me was. De omschakeling naar volledig vega is dan ook niet moeilijk. Wel heb ik nu andere voedingsstoffen nodig om mijn immuunsysteem te helpen. ( hiervoor ben ik ook bij de orthomoleculair arts) Mijn lichaam kan zelf genezen van kanker, het heeft de juist voedingsstoffen nodig om het immuunsysteem op gang te helpen zodat het zelf de kanker gaat opruimen. Veel mensen die hier niet mee bekent zijn hebben geen idee hoe krachtig voedsel kan zijn. mijn lijstje van producten die ik wekelijks

zo vandaag ben ik weer de oude, dat heeft even geduurd.. 3 dagen stoned zijn van wietolie is niet leuk... Vrijdag avond was ik begonnen met de wietolie. Die avond wat onrustig geslapen en enigszins slaapdronken werd ik wakker. Ik dacht van het slechte slapen.. niet dus.. Niet erbij stilgestaan nog 1 druppel gepakt om 0900. Om 1100 was mam er, samen gingen we naar de markt in eygelshoven. tegen 1215 kon ik me nog net naar mijn moeder omdraaien en zeggen dat ik voelde dat ik enorm stoned ging worden. Ik voelde me benen zwaar worden, me hoofd bruisen en een tintelend gevoel in keel. nog geen 20 min later stond ik knetterstond op de markt en kon totaal niet meer nadenken. Ik was blij dat mijn moeder mijn chauffeur was anders was ik niet meer thuis gekomen. Om tolerantie op te bouwen heb ik in de avond weer 1 druppel gepakt, dit terwijl de ochtenddruppel in de late avond nog altijd niet was uitgewerkt. Ik heb me weer de hele dag super stoned gevoelt, kon niet rijden, amper lopen en nadenke

Er is momenteel veel gaande en ja het wordt me allemaal te veel... Alle behandelingen die ik wil worden niet vergoedt. Het getouwtrek moet nog beginnen, maar heb er nu al geen zin in... is er iemand die tijd over heeft en dit wil doen, zoiezo in overleg met mij, iemand die zonder mijn hulp dit van de grond krijgt, iemand die begrijpt wat dit inhoudt? Verzekering aanschrijven, daarna kijken waar we wel geld kunnen krijgen voor een behandeling ( stichtingen), aangezien de donaties helaas niet zo hard lopen. ik zou het ook fijn vinden als niet iedereen mij persoonlijk op de app gaat vragen of ik de operatie wil doen etc. De app is voor leuke dingen en dit blog voor de kanker. In het ziekenhuis kwam niks bijzonders naar voren, ze hadden een vlekje gevonden op de longen, ze konden en wilden dit nu niet onderzoeken. Ze kunnen weliswaar niks zien op de scan, dat wil niet zeggen dat ik geen uitzaaiingen heb. Er is niemand die mij kan beloven dat als ik de boel laat amputeren dat ik nerg

Ziek zijn is niks, maar omgaan met alles wat eromheen gaande is vergt veel concentratie op positiviteit. De dagelijkse bezigheden gaan door, ook de niet leuke dingen. Mijn doel is te achterhalen wat mijn lichaam nodig heeft. Je gaat opzoek naar waar het begin is van deze zoektocht. Als een malle supplementen pakken en gezond eten is niet genoeg. Ik wil en moet precies weten waar het onbalans in mijn lichaam zit zodat ik het kan repareren. Nadat ik vele verhalen gelezen en gehoord heb was een bloedonderzoek zoiezo wenselijk. Niet zozeer tumormakers maar meer hoe het met alle organen gesteld is en heel belangrijk mijn hormoon huishouding. Je zou zeggen dat het logisch is toch? Maar de werkelijkheid slaat je met de platte hand vol in je gezicht... Ik ben in augustus voor de eerste keer onregelmatig ongesteld geworden, 1,5 week te vroeg. Ik ben al jaren zonder anticonceptie/hormoontroep en heb altijd een cyclus van precies 4 weken en 1 dag. Al 6 jaar lang! Er ging dan intern bij mij ee

Voor de mensen die nieuwsgierig zijn en een dikke 1 uur en 40 min niks te doen hebben... Hij is een beetje enthousiast, maar verder slaat hij alle spijkers op zijn kop. https://www.youtube.com/watch?v=4UY1Srmf2fg&t=4215s

Het nadeel van een vega dieet is dat je je soms moe voelt, depri, volle maag. Dit zijn afvalstoffen die vrij komen in het lichaam doordat je jezelf aan het zuiveren bent. Ik ben niet echt als een idioot op internet gaan zoeken naar kanker etc. Doordat mensen om mij heen kanker hebben gehad heb ik me al vorens ik kanker kreeg goed ingelezen. Sommige mensen die dit blog lezen weten het misschien niet, maar ik heb een vriendin gehad die helaas overleden is aan kanker. Zij heeft 15 jaar lang gevochten tegen kanker. Ik heb haar 3 jaar voordat ze stierf leren kennen, toen was ze al terminaal. Ik heb haar tot het einde verzorgd. Ik weet heel goed wat me te wachten staat, misschien precies daarom wil ik geen chemo en bestraling. Het maakt meer kapot dan dat het je heelt. De terugval is echter moeilijk, omdat niemand het leuk vind zich depri te voelen. Momenteel probeer ik gewoon te accepteren dat de gevoelens er zijn, meer kan ik niet doen. Zoals ik al zei ik heb niet veel gezocht, wel op n

Hier thuis gaat alles zijn gangetje. Zit helemaal in me ritme, alle supplementen pakken, lekker wandelen met de honden en paarden en het mediteren natuurlijk. Ik had gedacht veel moeite te hebben met compleet vegan te gaan maar dat is totaal niet zo. Ik had al meer dan 1.5 jaar een streng vegan dieet voor 2/3.  Ik at tot van 's morgens tot 1800 alleen fruit en rauwe groente, in de avond at ik wat ik wou. Soms een boterham, soms uiteten of bestellen en soms gewoon weer rauwkost. Gewoon waar ik op dat moment zin in in had. Dat heeft altijd goed gewerkt en ben daardoor veel afgevallen. Soms zijn kleine veranderingen ook al genoeg. Helaas was het niet voldoende voor de kanker. Waarom ik kanker heb gekregen is een groot vraagteken. Met die vraag houd ik me ook niet meer bezig, het gaat erom wat ik er nu aan doe alles weer te repareren in mijn lichaam waar het stuk is. Dit doormiddel van mijn vega dieet etc. Volgende week heb ik een intake in een kliniek in eindhoven voor intraveneuze

Eindelijk, een normaal gesprek met een arts. Het draaide eens om mij en niet om de behandeling. Er werden echter ook wat harde woorden gesproken. Ik heb me tot nu toe niet gerealiseerd dat mijn tumor zo groot is, dat als ze gaan opereren geen borstbesparende operatie kunnen uitvoeren. Ik ben altijd fel tegen amputatie geweest, het onnodig uitvoeren ervan eigenlijk bij veel vrouwen. Bij mij is het echter een ander geval. De tumor is 3.5 bij 4 cm inmiddels. Ze dienen rondom ook een hoop gezond weefsel weg te halen waardoor er eigenlijk niet veel meer overblijft van de borst. Het wordt een zielig zakje met een tepel. Daar wordt het natuurlijk ook niet beter op. Het idee dat ze eraf moet is ondraaglijk. Emoties schieten alle kanten op en je kunt je er alleen maar super kut bij voelen. Even geen positiviteit... De pet en mri scan is aangevraagd, hier krijg ik volgende week een oproep van. Ook hier werden weer harde woorden gesproken. Als op de scan terug komt dat ik uitzaaiingen heb dan ho

Gisteren bij een kruiden vrouwtje geweest. Volgens haar was paardenbloemwortel thee goed, samen met de wietolie, amandelen ( ter vervanging van abrikozenpitten) kurkuma gemengd met zwarte peper, zafraan en jedemenge fruit. Groentes vind ik wel lekker maar de voorkeur gaat uit naar het fruit. Ik ben wel veel afgevallen van de kanker, in 3 maanden 7 kg. Hoe dat werkt weet ik niet, hoe kanker je laat afvallen. Ik heb in ieder geval genoeg gegeten. We zullen zien of het allemaal gaat helpen, aan mijn instelling ligt het in ieder geval niet. Heb me nog nooit zo zeker over iets gevoeld als dit traject waar ik nu inzit. In het begin was ik best gestrest, niet angstig of bang maar wel gestrest. Dat is nu weg, alles heeft een plaats gekregen en ik ben weer overgegaan aan de orde van de dag. Poetsen, hondjes, paardjes en de ziekenhuis bezoeken natuurlijk. Vele vinden het nog altijd vreemd hoe ik erin sta, bijna vol ongeloof word ik aangekeken als ik daar bijna lachend vertel dat ik ziek ben. H

Het weekend duurde lang. Veel nadenken, piekeren en vooral proberen te mediteren op positiviteit. Nadat je de uitslag hebt gekregen ga je de mensen om je heen verwittigen. Dit brengt een heel nieuw probleem met zich mee. Over het algemeen reageren mensen zoals dat je dat verwacht, "oh wat erg, wat naar, nee je bent zo jong, waarom jij"? Hier had ik me wel enigszins op voorbereid, waar ik echter geen rekening mee had gehouden is dat als je veel mensen kent je dit ook mega vaak krijgt te horen, en dan zakt je de moed echt wel even in de schoenen. Vooral nu in dit begin traject, je eigen pad bewandelen tegen alle adviezen van mensen en doktoren in is al bijzonder moeilijk. Vele kijken je aan alsof je al ten dode staat opgeschreven, nu begrijp ik ook waar mijn vriendin anneke zo'n hekel aan had toen ze ziek was. Je al dood wanen terwijl je dat nog niet bent. 1350 afspraak in Leuven, ze kwamen me al om 1330 halen, ze hadden inloop ipv uitloop. Kijk dat begint al positief :)

2 januari Vandaag stond het eerste bezoek naar sittard op de planning. Eenmaal aangekomen bij de balie herinnerde ik me dat ze mij de donderdag ervoor hebben proberen te bereiken ivm de afspraak die ik vandaag had om 1050. Ze zouden nog terug bellen maar dat was niet gebeurd. Na een beetje zoeken zei de assistente dat ik pas om 1400 aan de beurt was. Dat pikte ik natuurlijk niet, de afspraak was woensdag al gemaakt, niet mijn probleem dat hun hun zaken niet op orde hebben. Het werd dan lang wachten voor me, ik werd er wel ergens tussen geplaatst. Om 1300 was ik eindelijk aan de beurt, eenmaal binnen verliep het gesprek vreemd. Ik kreeg nogmaals de uitslag te horen en behandel opties. Ook werd er weer gehamerd op het toch afnemen van een mammografie. Ik was meteen duidelijk vanaf het begin dat ik dit niet wilde, alleen een operatie en zeker geen amputatie. Ze probeerde mijn standpunt over chemo en bestraling te begrijpen, lastig als je opgeleid wordt met boeken die worden voorgeschrev